Nazwa: APAP Caps
Postać: kaps.miękkie
Dawka: 500 mg
Opakowanie: 10 kaps.
Skład:
Każda kapsułka zawiera 500 mg paracetamolu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda kapsułka zawiera 58,2 mg sorbitolu i 6,0 mg glikolu propylenowego i lecytyny (która zawiera olej sojowy).
Wskazania: Leczenie objawowe bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego i (lub) gorączki.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na paracetamol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą kapsułki (wymienioną w punkcie 6.1).
Rapigard zawiera olej sojowy. Jeśli pacjent jest uczulony na orzeszki ziemne lub soję nie powinien stosować tego produktu leczniczego (patrz punkt 6.1).
Działania niepożądane: Nieliczne działania niepożądane występują po zastosowaniu dawek terapeutycznych.
Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowana jest następująco: Bardzo często (≥1/10),
Często (≥1/100 do < 1/10), Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000), Bardzo rzadko (< 10000) oraz Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i u kł adu ch ł onnego:
Rzadko: agranulocytoza (po długotrwałym stosowaniu), trombocytopenia, zakrzepowa plamica małopłytkowa , leukopenia, anemia hemolityczna.
Bardzo rzadko: pancytopenia.
Zaburzenia u kł adu immunologicznego: Rzadko: alergie (z wyłączeniem obrzęku naczynioruchowego).
Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, zaburzenia oddychania, pocenia się, nudności, hipotensja, wstrząs, anafilaksja) w przypadku ich wystąpienia przyjmowanie leku należy przerwać.
Zaburzenia metabolizmu i od ż ywiania:
Bardzo rzadko: hipoglikemia.
Zaburzenia psychiczne:
Rzadko: depresja, splątanie, omamy.
Zaburzenia u kł adu nerwowego: Rzadko: drżenie, ból głowy.
Zaburzenia oka:
Rzadko: nieprawidłowe widzenie.
Zaburzenia serca: Rzadko: obrzęk.
Zaburzenia u kł adu oddechowego, klatki piersiowej i śr ódpiersia:
Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością na aspirynę i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne ( NLPZ ), (astma aspirynowa).
Zaburzenia żołądka i jelit:
Rzadko: krwawienie, ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Rzadko: zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby, martwica komórek wątrobowych, żółtaczka.
Bardzo rzadko: hepatotoksyczność.
Paracetamol przyjęty nawet w ilości 6 g może spowodować uszkodzenie wątroby (u dzieci więcej niż 140 mg/kg mc .); większe ilości mogą powodować nieodwracalną martwicę komórek wątroby. Uszkodzenie wątroby zgłaszano po długotrwałym stosowaniu 3 do 4 g paracetamolu na dobę.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Rzadko: świąd, wysypka, pocenie się, plamica, pokrzywka.
Bardzo rzadko: wykwity, ciężkie reakcje skórne.
Częstość nieznana: ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP ), toksyczna rozpływna martwica naskórka (ang. TEN), dermatozy indukowane przez leki, zespół Stevens-Johnsona.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Bardzo rzadko: sterylny ropomocz i działania niepożądane ze strony nerek (ciężka niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, krwiomocz i zatrzymanie moczu w pęcherzu).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Rzadko: zawroty głowy (wyłączając uczucie wirowania), złe samopoczucie, gorączka, uspokojenie polekowe, niespecyficzne interakcje z lekami.
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: Rzadko: przedawkowanie i zatrucie.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, e-mail: ndl @urpl.gov.pl . Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Interakcje: − Paracetamol jest metabolizowany w wątrobie, zatem może wchodzić w interakcje z innymi produktami leczniczymi, których szlak metaboliczny jest taki sam, lub które go mogą hamować lub indukować. W przypadku długotrwałego nadużywania alkoholu i stosowania leków indukujących enzymy wątrobowe, takich jak barbiturany i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, konsekwencje przedawkowania paracetamolu dla stanu zdrowia pacjenta mogą być ciężkie ze względu na zwiększone i szybsze tworzenie się toksycznych metabolitów. − Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania produktów indukujących enzymy (patrz punkt 4.9 Przedawkowanie)
− W przypadku jednoczesnego stosowania z probenecydem , dawkę paracetamolu należy zmniejszyć, ponieważ probenecyd zmniejsza klirens paracetamolu o 50%, co zapobiega sprzęganiu paracetamolu z kwasem glukuronowym.
− Paracetamol może wydłużać okres półtrwania chloroamfenikolu .
− Szybkość wchłaniania paracetamolu może być zwiększona po jednoczesnym podaniu metoklopramidu lub domperydonu a jego wchłanianie zmniejszone przez kolestyraminę.
− Działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i innych leków pochodnych kumaryny może się nasilać wraz ze zwiększeniem ryzyka krwawień podczas długotrwałego, regularnego stosowania paracetamolu. Znaczące działanie nie występuje po okazjonalnym podaniu dawki.
− Podczas długotrwałego jednoczesnego stosowania paracetamolu i zydowudyny często występuje neutropenia , prawdopodobnie w wyniku zmniejszonego metabolizmu zydowudyny spowodowanego konkurencyjnym zapobieganiem jej sprzęganiu. Dlatego jednoczesne zastosowanie paracetamolu i zydowudyny jest dozwolone wyłącznie po zaleceniu przez lekarza. − Salicylamid może wydłużać okresu półtrwania paracetamolu.
− Izoniazyd zmniejsza klirens paracetamolu, który prawdopodobnie zwiększa aktywność i (lub) toksyczność paracetamolu zapobiegając jego metabolizmowi w wątrobie.
− Jednoczesne stosowanie paracetamolu i lamotryginy zmniejsza biodostępność lamotryginy , w związku z czym możliwe jest zmniejszenia jej aktywności w wyniku możliwej indukcji metabolizmu w wątrobie.
− Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: paracetamol może mieć wpływ na wyniki badań moczu z kwasem fosforowowolframowym , jak również oznaczenia glukozy we krwi z oksydazą glukozy
i peroksydazą.
Dawkowanie: Podanie doustne
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 15 lat (masa ciała > 55 kg): 1 lub 2 kapsułki (500 – 1 g) jednorazowo, maksymalnie 6 kapsułek (3 g) na dobę.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 15 lat:
Dzieci w wieku od 9 do 12 lat (30 - 40 kg): 1 kapsułka (500 mg) jednorazowo, 3 - 4 razy na dobę. Dzieci w wieku od 12 do 15 lat (40 - 55 kg): 1 kapsułka (500 mg) jednorazowo, 4 - 6 razy na dobę.
Mniejsza częstość podawania jest przenaczona dla młodszych dzieci w danej grupie wiekowej. U dzieci w wieku poniżej 12 lat nie należy stosować dawki większej niż 60 mg/kg mc ./dobę.
Sposób podawania:
• Produktu leczniczego Rapigard nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 9 lat.
• Należy zachować przynajmniej 4 godzinne odstępy czasu między podaniem kolejnych dawek produktu.
• Nie należy stosować z innymi produktami zawierającymi paracetamol.
• Nie należy stosować dawek większych niż podane ze względu na ryzyko ciężkiego uszkodzenia wątroby (patrz punkt 4.4 i 4.9).
• W przypadku nawrotu objawów (gorączka i ból), dopuszczalne jest wielokrotne podawanie.
• Jeżeli ból utrzymuje się przez dłużej niż 5 dni, a gorączka dłużej niż przez 3 dni, następuję nasilenie objawów lub wystąpią inne objawy, leczenie należy przerwać i skontaktować się z lekarzem.
• W przypadku osłabionej czynności nerek (niewydolność nerek) dawkę należy zmniejszyć:
Współczynnik przesączania kłębuszkowego | Dawka |
10 - 50 ml/min | 500 mg/6 godzin |
< 10 ml/min | 500 mg/8 godzin |
• U pacjentów z osłabioną czynnością wątroby (niewydolnością wątroby) lub zespołem Gilberta dawka musi zostać zmniejszona lub odstępy między podaniem kolejnych dawek wydłużone.
• Skuteczna dawka dobowa nie może być większa niż 60 mg/kg mc ./dobę (do 2 g/dobę) w następujących sytuacjach:
• u dorosłych o masie ciała mniejszej niż 50 kg • w łagodnej do umiarkowanej niewydolność wątroby, zespół Gilberta (rodzinna żółtaczka niehemolityczna)
• w odwodnieniu
• w przewlekłym niedożywieniu.
Sposób podawania:
Kapsułkę należy połknąć popijając odpowiednią ilością płynu.
Środki ostrożności: • Nie zaleca się długotrwałego lub częstego stosowania.
• Należy zachować ostrożność w przypadku w niewydolności wątroby lub nerek.
• Pacjentom należy zalecić, aby nie przyjmowali produktu jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol.
• Przyjęcie kilku dawek dobowych jednorazowo może spowodować ciężkie uszkodzenie wątroby. W takich przypadkach u pacjenta nie wystąpi utrata przytomności. Jednak pacjentowi należy udzielić natychmiastowej pomocy lekarskiej, nawet, jeśli pacjent czuje się dobrze, ponieważ występuje ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia wątroby (patrz punkt 4.9).
• Długotrwałe stosowanie może być szkodliwe z wyjątkiem podawania produktu pod ścisłym nadzorem lekarza. U osób młodych, leczonych dawką paracetamolu 60 mg/kg mc ./dobę jednoczesne stosowanie innych leków o działaniu przeciwgorączkowym nie jest dozwolone z wyjątkiem sytuacji, gdy stwierdzono brak skuteczności leczenia.
• Należy zachować ostrożność podczas stosowania paracetamolu u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek, łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby (w tym zespół Gilberta), ciężką niewydolnością wątroby (Child-Pugh > 9), ostrym zapaleniem wątroby, podczas jednoczesnego podawania produktów leczniczych mających wpływ na czynność wątroby, u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy 6-fosforanowej, z anemią hemolityczną, uzależnionych od alkoholu, odwodnionych i chronicznie niedożywionych. • Ryzyko przedawkowania jest większe u pacjentów z chorobami wątroby bez marskości wątroby. Należy zachować ostrożność u pacjentów z przewlekłą chorobą alkoholową.W tym przypadku maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 2 g. Podczas stosowania paracetamolu nie należy pić alkoholu.
• W przypadku wysokiej gorączki, objawów wtórnego zakażenią lub utrzymujących się objawów, należy koniecznie rozważyć ponowne leczenie.
• Po długotrwałym stosowaniu analgetyków (> 3 miesiące), po zastosowaniu co 2 dzień lub częściej, może wystąpić ból głowy lub jego nasilenie. Bólu głowy spowodowanego nadmiernym stosowaniem analgetyków ( lekozależny ból głowy) nie należy leczyć zmniejszając dawkę. W takich przypadkach po konsultacji z lekarzem należy przerwać stosowanie analgetyków.
• Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą, którzy są uczuleni na kwas acetylosalicylowy, ponieważ zgłaszano występowanie łagodnego skurczu oskrzeli jako reakcji krzyżowej po zastosowaniu paracetamolu.
• Nie należy stosować tego produktu u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy.
Prowadzenie pojazdów: Paracetamol, odkąd jest znany, nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Przedawkowanie: Istnieje ryzyko przedawkowania paracetamolu szczególnie u osób w podeszłym wieku, małych dzieci i pacjentów z zaburzeniami wątroby, w przypadkach przewlekłej choroby alkoholowej, u pacjentów długotrwale niedożywionych i u pacjentów przyjmujących leki indukujące enzymy wątrobowe. Przedawkowanie może prowadzić do zgonu. Patrz także punkt 5.2.
Objawy:
Po zatruciu paracetamolem, w ciągu pierwszych 24 godzin po przyjęciu leku, występują objawy, takie jak nudności, wymioty, anoreksja, bladość i ból brzucha. Po przedawkowaniu paracetamolu w dawce140 mg/kg mc . może wystąpić umiarkowane uszkodzenie wątroby w wyniku cytolizy . Przy 200 mg/kg mc . może wystąpić ciężkie uszkodzenie wątroby, w wyniku którego następuje niewydolność komórek wątroby, kwasica metaboliczna, i encefalopatia, która może prowadzić do śpiączki i zgonu. Jednocześnie, obserwowano zwiększoną aktywność aminotransferaz ( AspAT i AlAT ), dehydrogenazy mleczanowej i zmniejszone stężenie bilirubiny i protrombiny, które może wystąpić 12 do 48 godzin po podaniu. Początkowo objawy kliniczne uszkodzenia wątroby są widoczne zazwyczaj po 2 dobach, osiągając maksymalne nasilenie po 4 do 6 dniach.
Pilne leczenie: − Natychmiastowa hospitalizacja nawet, jeśli aktualnie nie występują objawy przedawkowania.
− Przed rozpoczęciem leczenia, jak najszybciej po przedawkowaniu należy pobrać próbkę krwi pacjenta, w celu oznaczenia stężenia paracetamolu.
− W przypadku znacznego przedawkowania, które może powodować ciężkie zatrucie, należy rozpocząć działania zmniejszające wchłanianie paracetamolu: płukanie żołądka w ciągu jednej godziny po przyjęciu, i podaniu węgla aktywowanego.
− Leczenie przedawkowania polega na podaniu antidotum, N-acetylocysteiny (ang. NAC ,
N-acetylcysteine) lub metioniny albo dożylnie lub doustnie (jeśli doustnie, nie należy podawać węgla aktywowanego!), jeżeli jest to możliwe przed upływem 10 godzin od przyjęcia leku. NAC może wpłynąć na polepszenie rokowania nawet do 36 godzin po przyjęciu, jeśli stężenie paracetamolu nadal jest znaczne. Dalsze leczenie jest objawowe.
− Na początku leczenia należy przeprowadzić badania czynności wątroby, które należy powtarzać co 24 godziny. W większości przypadków aktywność aminotransferaz powraca do wartości prawidłowych w ciągu jednego do dwóch tygodni wraz z całkowitym przywróceniem prawidłowej czynności wątroby. Jednakże w bardzo ciężkich przypadkach może być konieczne przeszczepienie wątroby.
Po przyjęciu wodorowęglanu sodu w dużych dawkach spodziewanymi objawami ze strony przewodu pokarmowego są czkawka i nudności. Duże dawki wodorowęglanu sodu mogą także powodować hipernatremię; należy kontrolować stężenie elektrolitów, a pacjenta należy odpowiednio leczyć.
Ciąża: Ciąża Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że paracetamol nie powoduje wad rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów i noworodków. Paracetamol można stosować podczas ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy wówczas stosować najmniejszą zalecaną skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej.
Karmienie piersią
Paracetamol przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie zgłaszano działań niepożądanych
u dzieci, które były karmione mlekiem matki. Rapigard może być stosowany w dawkach terapeutycznych u kobiet karmiących piersią.
